Aktualności

ZAPRASZAMY SERDECZNIE NA  WYSTAWĘ I WERNISAŻ KTÓRY ODBĘDZIE SIE W RAMACH  Cracow Gallery Weekend 2015     Kobiety śpiące, w letargu, zatopione w swych myślach, czuwające, czekające na… coś lub na kogoś, na przebudzenie? Obrazy Kamili Gruszeckiej, bogate w gęste wzory kwiatów i roślinności, przywodzą na myśl bujne ogrody, płodną różnorodność natury. Embrionalne ułożenie kobiet sugeruje pierwotną czystość i niewinności, nieskalanie pierwszego człowieka w Edenie. Jednakże obok tej wizualnej formy, tuż pod powierzchnią pulsuje erotyczne napięcie. Postaci zanurzone w snach, wizjach cielesności, same będące ich urzeczywistnieniem, co sugerowane jest przez rozrzucone włosy – symbol płodności i witalności – napięcie mięśni, dotykanie własnego ciała.   I choć przestrzenie obrazów wypełnione są po brzegi, to jednak bogactwu środków wyrazu towarzyszy poczucie pustki. Kobiety odziane we wzorzyste sukienki stapiają się z równie wzorzystym tłem. Stają się częścią tętniącego biologicznością bujnego ogrodu. Paradoksalnie pozorna kompletność i nagromadzenie szczegółów sugerują brak. Twarze kobiet tchną smutkiem, pustką i opuszczeniem. Czego zatem brak?   Kamila Gruszecka stworzyła serię obrazów w której najistotniejsza zdaje się być kobiecość – to właśnie kobiety stanową główny obiekt zainteresowania artystki. Czy zatem brakiem, który wyczuwamy w jej obrazach, może być brak pierwiastka męskiego? Nie ujrzymy go w warstwie wizualnej dzieła. Umiejscowiony jest on raczej w przestrzeni domysłów i niedopowiedzeń. Kobiecość jest dopełniana przez męskość, zatem można przypuszczać, że kobiety czuwają w oczekiwaniu na pojawienie się brakującego elementu.   Malarstwo Kamili Gruszeckiej jest bogate w znaczenia oraz rozmaite pola interpretacji. Stojąc wobec tej różnorodności możemy doszukiwać się kolejnych znaczeń. Czy kobiecość ukazana przez autorkę, nie jest kobiecością zdominowaną, czekająca na wyzwolenie z oczekiwań jej narzucanych? Czy nie tego oczekuje się od kobiet, by z jednej strony były niewinne a z drugiej seksualnie oczekujące? Czy nie daje się im do zrozumienia, że bez mężczyzn nie stanowią kompletnej, autonomicznej jednostki? Zatem stanem czuwania, w którym znajdują się kobiety z płócien Kamili Gruszeckiej, jest zniewolenia przez ciągle obowiązujące kulturowe wzorce.   mgr Martyna Wypych

ANDRZEJ -ANDZIK  KOWALCZYK WYSTAWA 10-13  MAJ 2015 WERNISAŻ  WYSTAWY  10MAJ  GODZ  18 Andrzej- Andzik Kowalczyk – absolwent Architektury Politechniki Krakowskiej (absolutorium 1982); 1984-1998 Uczestniczy we wszystkich działaniach związanych ze spektaklami i działalnością Cricoteki; w latach 1985–1992; aktor spektakli Teatru Cricot 2 - Tadeusza Kantora: Niech sczezną artyści, Wielopole, Wielopole, Nigdy tu już nie powrócę, Dziś są moje urodziny. Po śmierci Tadeusza Kantora  kontynuuje działania artystyczne w akcji teatralnej Lekcja anatomii wg Tadeusza Kantora – debata zrealizowanej z częścią zespołu Teatru Cricot 2 1991.Teatralnej akcji plenerowej 1994 zespól międzynarodowy Skandynawia.   Stale współpracuje z Teresą i Andrzejem, Wełmińskim (scenografia, reżyseria, udział w spektaklach i warsztatach) – Manjacy, 1993; Ameryka czyli nie oglądaj się za siebie, 1995. Da liegt der Hund  begraben – Germanias Halluzinationen, w Theater Rampe, Stuttgart, 1997; De Dolende Ney, Amsterdam, 1999. ; Minęło, minęło i tak przeminą wszystkie historie, 2007;Pages from the book of..2013;Międzynarodowe Warsztaty -Teatrzyk Kwintofrona Wieczorowicza,Cricoteka2013; Przeciw nicości albo3cm nad pustą głową 2014   W 2004 otrzymał Nagrodę Dziekana Wydziału Architektury Politechniki Krakowskiej na X Międzynarodowym Biennale Architektury w konkursie Muzeum Tadeusza Kantora (zespół Jacek Czech, Andrzej Kowalczyk, Jakub Kowalczyk). 2009 w Woodruff i, potem 2012  w trakcie pobytu na wyspie Marco Island przygotowuje cykl Obrazy animowane .Uczestniczy w konkursach architektonicznych. Posługuje się warsztatem aktorskim, tworzy instalacje, łączy malarstwo z animacją, W działaniach teatralnych reżyseruje i wykorzystuje pełny zakres środków. Od pojęcia samodzielnego obiektu, instalację, po performance przekraczający umowną granicę sceny. Obiekt „ Iglarium”- z tego cyklu wystawia na Międzynarodowej Wystawie Awers Rewers 2015 r Kraków Nie utrzymuje prywatnej aktywności internetowej.