Hiacynt Alchimowicz Mleczarka
Hiacynt Alchimowicz (ur. 11 września 1841 w Dziembrowie, zm. 1897) – polski malarz, przedstawiciel klasycyzmu, uczestnik powstania styczniowego; brat Kazimierza Alchimowicza.
Po ukończeniu gimnazjum i szkoły mierniczej w Wilnie kształcił się w malarstwie pod wpływem wileńskiego malarza Kanutego Rusieckiego (1800-1860).
Wraz z bratem uczestniczył w powstaniu styczniowym, po powstaniu wyemigrował w 1864 do Francji, gdzie zamieszkał w Perpignan. Początkowo utrzymywał się z pracy kreślarza w przedsiębiorstwie budowy kolei. W roku 1872 rozpoczął studia malarskie w Perpignan. Później przeniósł się doParyża, gdzie spotkał Michała Elwiro Andriollego. W latach 1876-1878 korzystał z porad przebywającego we Francji brata Kazimierza. W roku 1876 objął stanowisko profesora rysunku w liceum w Perpignan, później również w szkole politechnicznej i liceum żeńskim. Za swoją działalność został odznaczony 1892 francuskim tytułem „Officier d’Acaděmie„. Zmarł na emigracji we Francji.
Uczestniczył w wielu wystawach we Francji, wystawiał również w kraju, m.in. w Towarzystwie Zachęty Sztuk Pięknych w Warszawie w 1901 i 1904[1].